หลอนสุด! วงจรปิดชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรออฟฟิศกระทั่งวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก บันทึกภาพของเรื่องแปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกบุคลากรออฟฟิศ จนจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ช่วงวันที่ 4 กันยายน ผู้รายงานข่าวแถลงการณ์ว่า บนโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานออฟฟิศหนัก จนถึงทำเอาจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้นได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของสถานะการณ์ประหลาดที่หาคำชี้แจงมิได้ ที่เกิดขึ้นในตอนกลางคืนข้างในที่ทำงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพพวกนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งเอาไว้ภายในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในย่านถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ในขณะเหลือบุคลากรที่เป็นเพศชายคนหนึ่ง นั่งจัดการงานอยู่ข้างในสำนักงานแห่งนี้เพียงผู้เดียวในเวลาโดยประมาณ 23.57 น. ในระหว่างที่สหายร่วมงานของเขา กลับบ้านกันไปหมดแล้ว
ภาพจากกล้องวงจรปิด เผยให้มองเห็นในเวลาที่ บุคลากรชายคนนี้ เงยหน้าดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง แต่ว่าเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติอะไรก็แล้วแต่จึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าแล้วหลังจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็กำเนิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทางขวามือ และก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้ก็เลยลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มตัวเก็บของอะไรบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ร่วงบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจต่อมา เหตุการณ์ก็เลวทรามลง เมื่อประตูของห้องดังที่กล่าวผ่านมาแล้วเกิดปิดเอง รวมทั้งหลอดไฟก็ดับลงเอง ระหว่างที่เก้าอี้ในสำนักงานตัวหนึ่งที่อยู่ข้างนอกห้อง ก็ขยับเขยื้อนเอง จนพนักงานคนนี้ จะต้องวิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานด้วยความตกอกตกใจ
เรื่องเชิญขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง ด้วยเหตุว่ากล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพช่วงเวลาที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังที่กล่าวมาข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกครั้ง รวมทั้งประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” แสดงตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานประตู
ปัจจุบัน มีการสืบสวนจากตำรวจสิงคโปร์ ซึ่งเจอข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีบุคลากรคนอื่นอยู่ในที่ทำงานที่นี้อีกแล้ว นอกจากพนักงานชายคนนี้ แล้วก็ทางตำรวจก็การันตีว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็ดี จนถึงในขณะนี้ ทั้งคนในสถานที่ทำงานที่นี้ แล้วก็ตำรวจก็ยังหาคำชี้แจงไม่ได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนใดกันแน่ แล้วก็ใช่มนุษย์หรือเปล่า?
เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ซอกซอยนี้จะเป็นตรอกใหญ่ติดกับถนนหนทางเลยจ้ะ ที่พักอาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวเกือบ 100% บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น ต่างๆนาๆขา ครอบครัวของเพื่อนเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตนเองขา เขาต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเนื่องจากว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน บิดาของเพื่อนพ้องพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ค่ะ
เนื่องจากว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายสำหรับเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนฝูงเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่รวมทั้งพิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านเกมคอมฯ ขา พอเพียงขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งๆไม่มีห้อง ไม่เกลื่อนกลาด
พอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 คะ มี 2 ห้อง เป็นห้องที่ติดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ ทั้งยังยันต์ไทย จีน และก็ห้องตรงกันข้ามที่ติดกับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะด้วยเหตุว่าขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงข้ามมาก ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยกล่าวว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็พูดขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนไม่ได้ แม่ของพิมพ์ก็เฉลียวใจว่าเพราะอะไรถึงนอนมิได้ แต่ว่าอาก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็คุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 คะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุใดห้องนั้นถึงนอนมิได้ อาจารย์ก็บอกว่าคงไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยดสยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ในตอนนั้นเวลาโดยประมาณ 3 ทุ่มค่ะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมตัวนอนแล้วเนื่องจากว่าเมื่อยล้ากับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปขา พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเหมือนบากบั่นจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตระหนกตกใจตื่นขาถือโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์กล่าวว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ว่าไม่ได้กล่าวอะไรออกไปเนื่องจากมีความคิดว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง รุ่งเช้ามาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนคนไหนไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านคือไม่มีค่ะ
อาไปนอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงมากค่ะเพราะเหตุว่ามั่นใจมากว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ ครั้งนี้หนักขึ้นด้วยเหตุว่าเสมือนบากบั่นดันประตู มีเสียงเสมือนมีอะไรชนประตู เสมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟดู ได้แต่ว่านอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์แบบนี้เรื่อยๆจนกระทั่งบางครั้งพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบจะมิได้นอนเลย
ต่อจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มหนักใจที่จะอยู่ที่นี่คะ ประกอบกับว่าเจ้าของอาคารเขาอยากได้อาคารคืน คือช่วงแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เนื่องจากจะให้ลูกชายอยู่ แต่เพราะว่าเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับผู้ใดมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาก็เลยตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยลำบากค่ะเพราะของน้อย แต่ว่าอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของใช้ส่วนตัว คอมในร้านค้าอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าเรื่องคืนนั้นที่พ่อลุกขึ้นมาอาบน้ำตอนตี 3 อาจารย์ก็กล่าวว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาเจอกับตัว ตอนต้นอาจารย์มีความเชื่อแบบครึ่งคะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง บิดาพูดว่าวันนั้นกลับไปอยู่ที่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยจ้ะ พ่อพิมพ์เหนเงาเพศหญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ค่ะ พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) อาจารย์ก็สะดุ้งนะคะแต่ก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านเพศหญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมาก) เราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยจ้า พวกเราเคยไปดำเนินงานกรุ๊ปบ้านพิมพ์ขณะที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แต่ไปกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยคะ เราคิดว่าที่พ่อพิมพ์เหนเพศหญิงคนนั้นบางครั้งก็อาจจะด้วยด้วยเหตุว่าครูบาอาจารย์มีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเสมือนที่คนอื่นๆพบ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยค่ะ อยู่แค่ชั้น 1 และจากนั้นก็ขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆบางทีอาจเพราะอารู้ประวัติที่นี่เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์ยืนยันว่าเปนความจริงที่พบเองกับตัว บกพร่องอะไรจำเป็นต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังคะ แม่พิมพ์ก็หนักใจกลัวว่าบุตรสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำทานค่ะ ต่อจากนั้นพิมพ์ก็หลับไม่ได้สบายขึ้น แต่เสียงแคะประตูกับเสียงเหมือนคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันทั้งคืน มั่งมีแล้วมั้ง เรื่องราวสยองขวัญ อาของพิมพ์ก็อึ้งค่ะ เพราะเหตุว่าร้านค้าเกมของอาเปิดถึงเพียงแค่เที่ยงคืนเท่านั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาถ้าลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วขา อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง มืดค่ำสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึประกาศ คุณลุงเอ็งก็แย้งคะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้าน ด้านในมีสตรีผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็มิได้พูดอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เนื่องจากแฟนอามีความผิดแปลกที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์เจอด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบคะไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง พ่อพิมพ์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าวประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงค่ะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะเหตุว่าห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูโทรทัศน์ แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยคะ ทำครัว อากับแฟนจะอยู่ด้านล่างดูร้านเกม ส่วนครูบาอาจารย์ดำเนินการกลับดึกขา ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็งวยงงว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างคะ
แต่ว่ามันไม่ยินยอมมายังอาจจะร้องขู่แล้วทำท่าทางเหมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วพูดว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุไร เนื่องจากด้านนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยจ๊า ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ในตอนนั้นเองพิมพ์ก็ไม่ได้คิดอะไรขาด้วยเหตุว่ามีความรู้สึกว่าลูกแมวคงจะยังไม่คุ้นรึประกาศ แม้กระนั้นก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวออกอาการอย่างงี้ บางคราวแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงอย่างกับว่ามีคนใดกันไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่คนไหนค่ะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
ครั้งคราวพิมพ์จำเป็นต้องเปิดไฟทั้งชั้นเพื่อลดความน่าขนลุกคะ
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เหมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แต่โชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแม้กระนั้นเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปนับเป็นเวลาหลายวันเลยนะ พิมพ์กล่าวว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งนั้น แต่ว่าถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถที่จะอธิบายหัวข้อนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุการณ์ก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยๆจนพิมพ์เคยชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งเรื่องจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนขา ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ก็จะกล่าวว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับบ้านค่ะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีออกจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นจำนวนมากเปนลูกค้าขาประจำขา วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามคำถามว่าเปนอย่างไรอยู่ได้ไหม
ธรรมดาดีไหม พิมพ์ก็งงงันแม้กระนั้นก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายสินค้าก็บอกก็ดีๆแกก็พูดว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังควานพิมพ์ได้หรอก เพราะร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนค่ะ บางทีที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าเอ็งยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นผู้หญิงตัวเล็กนะคะแม้กระนั้นเทอมีความเอื้อเฟื้อกับทุกคนมากมาย ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย